นัดพบคุณหมอ: 16 สัปดาห์

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ไปตามนัดตรวจครรภ์กับคุณหมอที่น่ารักท่านเดิมค่ะ ชื่อ อ.พญ.สุชยา ลือวรรณ ที่ศูนย์ศรีพัฒน์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คุณหมอน่ารักจริง ๆ ค่ะ ก็แอบติดใจคุณหมอ ตอนแรกว่าจะย้ายมาโรงพยาบาลที่เชียงรายเพราะมันใกล้กว่า แต่ว่าได้เจอคุณหมอน่ารัก ๆ แบบนี้และดูแลเรามาตั้ง 4 เดือนแล้ว ก็ไม่อยากไปไหนแล้วน่ะค่ะ

วันนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ คุณหมอก็ถามอาการทั่ว ๆ ไป  แต่ที่เราแอบกลุ้มใจคือ วันนี้น้ำหนัก 42 กก.ค่ะ อ่าว...ลดลงซะงั้น (ลดไป 1 กก. ค่ะ)

ถ้าถามอาการนะคะ จริง ๆ แล้วสบายดีมาก ๆ ไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองมีน้องด้วยซ้ำค่ะ ด้วยพุงที่เล็กและกินได้ทุกอย่าง

แต่สงสัยเป็นเพราะกินแลคตาซอยน้อยลง น้ำหนักเลยลง ^^

ก็ถามคุณหมอค่ะว่า เอ แล้วจะเป็นไรมั้ยคะ

คุณหมอก็บอกว่า อายุครรภ์ขนาดนี้ น้องจะอยู่ที่ราว ๆ 100 กรัมค่ะ ก็จะไม่ได้มีผลต่อน้ำหนักตัวของแม่สักเท่าไหร่ค่ะ เพียงแต่ขอให้ทานครบ 5 หมู่ก็โอเคแล้ว และขอให้สุขภาพดี ไม่เจ็บไม่ป่วยก็ใช้ได้

และถามว่า น้องดิ้นรึยัง เราก็บอกว่า "ไม่ทราบว่าดิ้น หรือ กระเพาะครากค่ะ"

คุณหมอก็หัวเราะค่ะ อะอะ

ท่านก็บอกว่า ไม่เป็นไร แต่เดือนหน้าต้องดิ้นแล้วนะ ^^

แล้วท่านก็ให้ขึ้นเตียงค่ะ ก็น่าจะวัดขนาดของท้อง เห็นว่าอยู่ที่ 12 ซม.ค่ะ และก็จะมีเครื่องฟังคลื่นหัวใจน้อง

เราก็ได้ยินด้วยนะคะ

ตอนแรกเค้าคงจะคลำหาอยู่ ก็ได้ยินเสียง "หวืบ ๆ ๆ ๆ" เหมือนเสียงว่ายน้ำไปมา

แล้วคุณหมอก็อธิบายว่า น้องเค้าดิ้นไปดิ้นมาอยู่นะนี่

เราก็ขำค่ะ ตลก ... มาตรวจทีไร ก็ว่ายน้ำตลอด

เสร็จแล้วก็เริ่มได้ยินเสียงหัวใจน้องเต้นค่ะ เร็วมากก

คุณหมอบอกประมาณ 150 - 160 ครั้งต่อนาที ถือว่าปกตินะคะ

โอเคร ผ่าน...

และก็ถามคุณหมอเกี่ยวกับวันกำหนดคลอดค่ะว่า เป็น 5 พ.ย.รึเปล่า

ท่านก็เอาสมุดมาดู และบอกว่า จริง ๆ แล้วต้องเป็น 5 ธ.ค. ค่ะ

เราก็ถามว่า บวกลบประมาณเท่าไหร่

ก็ก่อนนั้นประมาณ 3 สัปดาห์ หรือหลังนั้นประมาณ 1 สัปดาห์ค่ะ

ที่ถามเพราะเราจะได้เตรียมตัวมารอคลอดค่ะ คุณหมอก็บอกว่าเคลียร์งานให้เสร็จประมาณกลาง พ.ย. ค่ะ ให้เตรียมคลอดได้แล้ว ^^

เสร็จแล้ววันนั้นก็โดนใบสั่งฉีดยาบาดทะยัก (อันเจ็บแปลบ) 1 เข็ม กับ เจาะเลือดตรวจดาวน์ค่ะ (เอาไปเยอะทีเดียว)

แต่คิดว่าผิวหนังคงตายด้านแล้วค่ะ และความรู้สึกกับเข็มคงจะเริ่มด้านชา เพราะรอบนี้สามารถดูเข็มที่คุณพยาบาลเจาะเอาเลือดเราไปได้

แหม...ก็ต้องทนได้ล่ะค่ะ เตรียมใจเอาไว้ เพราะตอนคลอดมันคงจะเจ็บกว่านี้หลายเท่านัก

ตรวจเสร็จวันนั้นก็ลงไปรับยาบำรุงเลือดค่ะ

เป็นเม็ดสีแดงเข้ม ๆ กินวันละเม็ด

อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ตอนตรวจท้อง คุณหมอบอกว่า ท้องเล็กนะเนี่ย (เพราะนอนราบแล้วจะเหมือนคนไม่ท้องเลยค่ะ อะอะ) แต่ท่านบอกว่า น้องตัวโตค่ะ

เลยมีเพื่อนแอบแซวเราว่า แม่ตัวเล็ก ตัวไม่ขยาย แต่น้องตัวใหญ่ มันจะเป็นไรมั้ยเนี่ย

ก็รอดูกันต่อไปค่ะ

แต่ช่วงนี้ก็อืดท้องนะคะ ทานไม่ค่อยได้มาก มื้อละนิดละหน่อย แต่ก็จะไม่ปล่อยให้หิวน่ะค่ะ

อาการท้องผูกยังไม่เป็นมากค่ะ

อาหารพยายามทานปกติและครบหมู่

สิวมีบ้าง แต่หน้าสว่างดีค่ะ ^^

เวลาผ่านไปเร็วนะคะ

ได้ข้อมูลมาว่า น้องเริ่มมีหู อะอะ เริ่มได้ยินเสียงแล้วค่ะ ก็ต้องหาเพลงดี ๆ มาฟัง พูดกับเค้า ก็ต้องสำรวมคำพูดมากขึ้นค่ะ เรามิใช่ตัวคนเดียวแล้วนี่ ^^

ก็คุยกับเค้าทุกคืนค่ะ ถ้าไม่ง่วงมากจะเล่านิทานภาษาอังกฤษให้ฟังก่อนนอนค่ะ พอดีว่ามีหนังสือภาษาอังกฤษที่คุณแม่ซื้อให้ตอนเล็ก ๆ แล้วไม่เคยได้อ่าน ก็เลยหยิบมาใช้ซะเลย ^^

รักเค้าค่ะ ^^ และรักคุณพ่อคุณแม่เพิ่มขึ้นอย่างมากมายด้วย